donderdag 2 juli 2015

Traditie en innovatie




 

http://www.werfarnemuiden.nl/sites/default/files/styles/large/public/werfoud.jpeg?itok=jB9KZs6w25 juni doken we met de kinderen in de geschiedenis van de scheepsbouw in Zeeland. We deden dat aan de hand van twee families:  de familie Meerman uit Arnemuiden en de familie Verras uit Paal. De geschiedenis van de familie Meerman begint in 1786. In dat jaar  kocht Jacobus Meerman een werf in Arnemuiden. Het verhaal van de familie Verras begint in 1865. In dat jaar begon Pieter Verras een werf in De Paal. 250 jaar geschiedenis waarin de wereld radicaal is veranderd. 

 

DSC01348.JPGDSC01315.JPGBeide werven werden opgericht om schepen te bouwen voor de visserij op de Zeeuwsche wateren. Hoogaarzen in Arnemuiden. Hengsten en Zeeuwse Schouwen op De Paal. Na 1900 kwam er vernieuwing. Er kwamen stalen schepen er werden motoren in geplaatst. Dat gaf volop discussie in de families Meerman en Verras. In Arnemuiden kozen ze ervoor om in het hout te blijven. Maar, na de tweede wereldoorlog werden er geen nieuwe houten vissersschepen meer gebouwd. De werf bouwde nog wel een twintigtal schepen voor de pleziervaart en onderhield de steeds kleiner wordende houten vissersvloot. Uiteindelijk bleef de werf nog bezig met onderhoud en winterberging van jachtjes in het algemeen. Tenslotte sloot Cees (C.A.) Meerman in 1986 de poort, hij was toen 71 jaar oud. Zijn zonen hadden geen belangstelling voor de werf. In 2003 nam de gemeente Middelburg scheepswerf Meerman over voor 1 Euro. Daarna is de de werf gerestaureerd. Nu is het een schitterend monument. Het is zeer de moeite waard om het eens te bezoeken.

 

 

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8ixOHzXlYrzE0d_7SPrjxN_WLI9dgAKXc98kvV_U5kukPIhQc5iWmql7UqKRhb32oT4Xy26bZ0lXxCC2QqXiDY7mIcRZwVYcOb47vYt22utUQV109w1oTbVoXkHyVz3T9IaiJdsDCi3w/s320/werf+paal.tifPetrus Verras, die in 1924  de houten Zeeuwse schouw De Nieuwe Zorg bouwde, zag niets in de staalbouw. “Over een paar jaar gaan ze weer terug naar houten schepen”, placht hij te zeggen. Petrus Verras had drie zonen die na de tweede wereldoorlog het stuur overnamen. Die drie Juliën, Remy en Phielbert waren jong en eigenwijs en geloofden in het staal. Vanaf de jaren vijftig in de vorige eeuw, ging de mosselvisserij in Yerseke bloeien. De broers kregen veel opdrachten om de oude kleine stalen bootjes te verlengen en te verbreden. Tot de Deltawet een streep door het bedrijf trok. De werf die op de oude zeedijk lag werd gesaneerd.

Adri Verras, zoon van Juliën, ging in 1966, 15 jaar oud, op de werf van zijn vader en ooms werken. In 1971 meldde hij zich bij een uitzendbedrijf, hij wilde beter verdienen. Zo kwam hij in de loop van de volgende zeven jaar  over de vloer bij een groot aantal industriële bedrijven in Nederland en België. Hij deed ook veel soorten werk: elektrische netwerken, pijpwerk, meet en regeltechniek en constructiewerk. Verder zag hij hoe die grote bedrijven waren georganiseerd.  Daar heeft hij later veel plezier van gehad.

DSC01368.JPGIn 1978 werd hij werfbaas op een scheepswerf in Sluiskil. In 1985 nam hij samen met Eddy Mattheijssen, scheepswerf Reimerswaal in Hansweert over. Het was een goede tijd. Veel reparatiewerk, maar ook nieuwbouw voor de mossel, oester en zeevisserij. Die schepen werden  alsmaar groter en het werk steeds complexer. De werf verhuisde in 1990 naar  een andere plek aan het kanaal om te kunnen blijven groeien. Soms werkten er wel 200 man.

In 2003 hielden Adri en Eddy er mee op. Zij gaven het stokje over aan Renzo Verras ( zoon van Adri en 6de generatie Verras in de scheepsbouw) en Rudi Pieters. En ook die twee blijven vernieuwen en groeien. Onlangs viel het besluit dat de werf daarom gaat verhuizen naar Vlissingen Oost.